Herkenbare struikelblokken tijdens het ouderschap

Schuldig voelen en ouderschap lijken hand in hand te gaan. Misschien ben je uit je slof geschoten en heb je geschreeuwd tegen je kind of vraag je je af of je kind genoeg tijd en aandacht krijgt. Wat de oorzaak ook is, de meeste ouders voelen zich regelmatig schuldig. Maar het gaat niet om schuld of fouten, maar om het nemen van verantwoordelijkheid.

Deze stelling helpt je om het schuldgevoel aan de kant te zetten en vooruit te kijken. Hieronder staan 6 punten genoemd die iedere ouder overkomt maar waar je je niet schuldig over hoeft te voelen.

1.       Iedere ouder ervaart wel een gevoelens van boosheid en frustratie naar de kinderen toe. Het is normaal om boos, gefrustreerd of teleurgesteld te zijn om iets wat je kinderen hebben gedaan (of juist niet hebben gedaan). Het is niet makkelijk (of zelfs haalbaar) om altijd rustig te blijven. Als je net als alle andere ouders bent, verhef je wel eens je stem of schreeuw je tegen je kinderen. En laten we eerlijk zijn, kinderen zijn er ontzettend goed in om het bloed je onder nagels vandaan te halen. Ze zoeken je grenzen op en kijken hoe ver ze kunnen gaan. Het is normaal om je achteraf schuldig te voelen. De positieve kant is dat je een voorbeeldfunctie voor je kind kunt zijn. Achteraf kun je je verontschuldigingen aanbieden en laat zo zien dat je verantwoordelijkheid neemt voor de dingen die je gedaan en gezegd hebt. Daarnaast kun je aangeven op welke manier je het de volgende keer aan zou kunnen pakken en laat zo zien dat er altijd een andere oplossing voor een probleem is.

2.       Een deel van het ouderschap is grenzen stellen aan het gedrag van je kind. Het is normaal om moeite te hebben met het consequent bewaken van deze grenzen. We weten allemaal dat als je moe bent je grenzen kunnen verschuiven. Ook als je kind ingaat tegen de door jou gestelde grenzen, is het lastig om deze vast te blijven houden. Als je gezonde grenzen stelt aan het gedrag van je kind, zal hij/zij af en toe boos of verdrietig worden, maar dit is wel jouw taak.  Mocht je consequenter willen zijn, is het goed om j e af te vragen op welke momenten je de grenzen laat vervagen en welk gedrag je dan wel accepteert van je kind. Voor ouders die denken dat ze te meegaand zijn in de wensen van het kind: Begin met het stellen van regels op één gebied. Je zult merken dat je kind in het begin tegen deze grenzen aanschopt maar na verloop van tijd is de duidelijk belangrijk voor het kind. Het is zeker niet makkelijk, maar het is nooit te laat om grenzen te stellen en deze consequent te bewaken.

3.       In moeilijke periodes hebben we de neiging om bepaald gedrag van ons kind goed te praten. Denk bijvoorbeeld aan een overleden familielid of een scheiding. Je bent dan eerder geneigd om dingen te accepteren die je normaal niet accepteert, onder het mom van: mijn kind heeft het al zo zwaar. De werkelijkheid is echter dat moeilijke periodes erbij horen in het leven. Natuurlijk moet je er zijn voor je kind maar dat betekend niet dat ze zich ineens mogen misdragen. Juist op momenten dat er iets heftigs gebeurd hebben kinderen behoefte aan duidelijkheid en structuur.

4.       Soms is het makkelijk om iets over te nemen van je kind in plaats van hem/haar het zelf te laten proberen. Als je je kind al tig keer hebt gevraagd om de slaapkamer op te ruimen, is het soms gemakkelijker om het zelf te doen. Of je kind vindt het moeilijk om een werkstuk te maken en jij kruipt achter de computer om informatie op te zoeken. Het is belangrijk dat kinderen eerst zelf proberen en mocht het niet lukken mag je natuurlijk bijspringen en hulp aanbieden. Let er daarbij op dat je het niet overneemt maar je kind handvatten en tips geeft om het de volgende keer zelf te kunnen.

5.       Als je boos bent zeg je wel eens dingen die je niet meent: Je hebt de rest van je leven huisarrest; Je mag nooit meer op de playstation; Als je nu niet opruimt, gooi ik al je speelgoed bij het vuilnis. Je wilt hiermee bereiken dat je kind meteen zijn gedrag veranderd. Het tegenovergesteld gebeurd: Je kind leert dat je consequenties uitspreekt die je niet na komt (of na kunt komen; huisarrest voor de rest van je leven?). De volgende keer als je boos wordt een consequentie uitspreekt, zal je kind hier niet van onder de indruk zijn. Hij weet dat je het niet nakomt. Wat je het beste kunt doen? Diep ademhalen, weglopen uit de situatie en als je gekalmeerd bent het gesprek aangaan met je kind en dan consequenties verbinden aan het gedrag.

6.       Veel ouders ervaren het gevoel dat ze niet genoeg quality time met hun kinderen door kunnen brengen. Er zijn veel dingen in het dagelijks leven die tijd van je vragen (werk, sport, sociale contaten, huishoudelijke taken, je partner, etc.). Houd je to-do lijstjes dus haalbaar. Daarnaast kun je met je kinderen apart momentjes in plannen. Dat kan varieren van een spelletje na het eten, helpen met huiswerk, samen koken, etc. Ook is het gezellig om een familie momentje in te plannen. Doe de telefoons weg, zet de tv uit en onderneem iets leuks. We leven tegenwoordig in een consumptiemaatschappij waar het allemaal groter, mooier en duurder moet. Je kunt je schuldig voelen als je jouw kind niet het nieuwste of duurste kunt geven. Vraag jezelf eens af welke levenslessen je jouw kind mee wil geven en of die draaien om materialisme. Wees de ouder die je wilt zijn en niet de ouder die andere verwachten die je bent.